Nieuws uit Benidorm!!

Het is lang geleden dat ik iets hebt geschreven, schandalig lang geleden zelfs. Ik zal jullie momenteel eventjes kort opschrijven wat ik afgelopen tijd mee hebt gemaakt. Ik zal het zo kort mogelijk houden, maar het word waarschijnlijk een heel lang verhaal. Ik kan er beter een boek overschrijven. Haha. Eigenlijk meen ik het echt. Op een dag kom hier een boek vanuit, kunnen jullie allemaal op je gemak lezen.

In september kan ik hier nog naar het strand gaan. Het is heerlijk, niet te warm en niet te koud. Vandaag ben ik nog eventjes in de avond geweest. Ik heb de maan zien opkomen en de zon zien ondergaan. Het is heerlijk om eventjes te genieten, ook al was het voor een uurtje. Maar in die uur ben ik heel erg gekalmeerd. De geluiden van de golven, de geur van de zee maken mij rustig. De zand lag heerlijk en de omgeving was mooi. Dat had ik wel nodig na vandaag. Ik heb vandaag voor het eerst een klacht ingediend over klanten. Asociale Spanjaarden! In die vier maanden dat ik hier ben, heb ik me nog nooit machteloos gevoeld. Het is moeilijk als je de taal niet goed beheerst, zeker als de mensen niet mee werken en je tegenwerk, op alle manier. De enige waar ik aan kon denken was, ik moest de andere mensen beschermen, de mensen die normaal deden. Ik moest ervoor zorgen dat ze niet gewond raken omdat een man van rond de 40 niet normaal kan Sjoelen. Overal vlogen de Sjoel stenen heen. Overal werd er geschreeuw. En er werd na mij hoofd geslingerd dat ik Spaans moest spreken. Wat vreemd is, want ik spreek normaal Spaans, ik spreekt verdommen bijna 7 talen. Dat mogen ze van mij wel na doen. Maar dat kunnen ze niet. Gelukkig heb ik een lieve manager Pablo. Morgen word er wat aangedaan en hij stelde zelfs voor om naar de politie te gaan. Waarschijnlijk had hij al de vermoeden dat ik mij niet veilig voelde en machteloos.

Om dit moment woon ik hier nog maar met Anouk en Melissa. Iedereen is weg, terug naar Frankrijk en Nederland. Samen met Hugo zijn we de laatste stagelopers hier. Het huis is erg leeg, zeker omdat we allemaal verschillende tijden werken. En Hugo die ging liever bij zijn vriend Alex wonen. Wat wel jammer is. Het is een lieve jongen waarmee je goed kan praten en hij is er altijd voor je. Hij was er altijd voor mij, zeker op mijn twintigste verjaardag. Dat was de ergste verjaardag dat ik ooit mee hebt gemaakt, nog erger dan de verdenking van de Mexicaanse griep. Twee franse meiden die mij niet mogen had eventjes ook een leuk avondje gepland. Paella maken, maar dat duurt uren, zeker als je om negen uur begint. Om die reden was ik nogal pissig geworden dus sloot ik mezelf even op in de badkamer. Maar Melissa dacht dat ik erg van streek was en was even naar de 6e verdieping gelopen om tegen iedereen te schreeuwen. Dat was de slechtste actie ooit. Toen belande Hugo opeens voor mij badkamer deur. Hij stelde mij gerust en bood zijn excuses aan dat hij het niet wist, maar hem neem ik niks kwalijk, het waren Julie en Marion die ik wat kwalijk neemt. Ik weet dat Julie mij haat, waarschijnlijk van wegen Hugo. Maar ze had het recht niet om dit te flikken. Maar gelukkig was Hugo er voor mij, gelukkig was Hugo degene die hij omhelsde en zei dat alles goed zal komen. Dit was een korte versie van mij verjaardag.

Ik heb hier een tijdje up and downs gehad, maar ongeveer een maand geleden was het echt een down. Mijn lieve collega/ huisgenoot Emile werd ontslagen van wegen een rot reden. Hij moest binnen een uur zijn appartement uit, natuurlijk was het stressen voor hem, zeker toen die daar alleen was met zijn zus. Hij moest koffers inpakken voor drie andere mensen die op dat moment er niet waren. Uit paniek ben ik ook naar beneden gerend en heb binnen 20 minuten twee koffers ingepakt, en alles was nog netjes opgevouwen ook. Gerrit en Robin mogen mij dankbaar zijn. Eenmaal na alles te hebben ingepakt belde Sam mij op. Mij leuke collega, ahum. Door haar dacht ik dat ik in de problemen zat. Ze had zoveel leugens verzonnen om mij onderuit te halen. Ze hebt mij zelfs gedreigd om te ontslaan, maar dat is eigenlijk onmogelijk, ze hebt de functie daar niet voor. Dus ging ze maar dreigen met de managers. Uit paniek ben ik maar naar een noodoplossing gaan zoeke, voor in Nederland, wat mij wel 100 euro telefoon rekening hebt opgeleverd. Maar gelukkig geloofde Belinda mij, ze maakte zich zorgen om mij gezondheid en wilde dat ik naar de dokter ging. uit mij bloedverslag blijk dat mij bloedarmoede terug is. Wat heel veel verklaard en dat Sam stil hebt gemaakt. Het is ongelofelijk hoe nep iemand kan zijn. En hoe jaloers. Ik ben niet de enige die ze probeerde onderuit te halen, maar ook Leanne.

Maar Leanne en ik zijn niet kapot te krijgen, samen hebben we een sterkte band gecreëerd. Ze is niet alleen mij collega, maar ook een goeie vriendin hier. Aan haar kan ik alles kwijt, en andersom ook. Ook al kennen we elkaar maar drie maanden, maar in die drie maanden zijn veel dingen gebeurt waar door we een hechtte band hebben gekregen. Dankzij haar heb ik een Birmingham accent gekregen. Ik eet zelfs een franse stokbrood met patat en patat met azijn. Haha, het klink wel smerig maar eigenlijk is het echt lekker. Makkelijk en Engels. Naast Leanne heb ik ook nog een leuke collega, Christian. Hij is Spaans en spreekt alleen maar Spaans. Als je ziet hoe wij communiceren lach je, je kapot. Hij is geweldig, lief en je kan zo goed met hem lachen. Daarnaast heb hij ook nog eens een cool dreadlock kapsel. Uitgaan met hem, ik heb er geen worden voor, het is beter dan geweldig. Vaak gaat die vroeg weg, omdat die vroeg op moet. Maar hij is altijd later dan mij thuis. Ook al kom ik om 7 uur in de ochtend thuis. Jennifer is nieuw bijgekomen. Aan het begin moest ik wel even wennen aan haar, ze praatte niet zoveel. Maar als je haar eenmaal kent is ze een te gekke meid. Je kan er goed mee lachen. Door hun en mijn baas Belinda vind ik het geweldig op mij werk, ik wil zelfs volgend jaar terug komen. Maar Cariben blijf wel mij eerste keuze.

Over mannen, daar wil ik liever niet beginnen. Overal zijn mannen hetzelfde. Voor die probleem kan je, je nergens verbergen. Geloofd mij nou maar, wat ik hier allemaal mee hebt gemaakt, dat kan je,je niet voorstellen. Spaanse mannen zijn raar, je versieren je op een rare manier. Engelse mannen hier zijn meestal dronken en knap, maar ook raar. En over Nederlandse mannen hier, die zijn niet te veranderen. Haha.

Ik heb veel geleerd sinds ik hier bent, overal waar je heen gaat, kom je vaak dezelfde problemen voor. Je kan niet voor problemen weg lopen en hopen dat je ergens ze niet tegen komt. Het maakt je sterk, zeker als je alleen bent. Het heeft mij sterk gemaakt. Overal heb je wel een bitch die over je lieg en veel dingen voor je moeilijk maakt. Overal heb je wel iemand die je naar de hel wil wensen. Maar er zijn altijd mensen , die voor je zijn. Kijk naar mij, ik heb Leanne, Robin, Christain, Hugo, Anouk, Melissa, Jennifer en mijn baas Belinda. En om niet te vergeten mij Manager Pablo, die mij ook veel heb geholpen. Dat zijn er niet veel, maar ik weet zeker dat hun om mij geven. Met hun heb ik ook de mooiste herinneringen hier en natuurlijk met mij anderen vrienden die hier waren. Zeker Melodie, Sarah, Koen, Emile en Arthur, de speciale geval.

Dit is nog maar een korte versie van wat ik afgelopen(korte) tijd mee hebt gemaakt. Er zijn zoveel dingen die ik wil vertellen, zoveel dingen die ik mee hebt gemaakt. Maar volgens mij, kan ik beter een boek schrijven of een realitie show krijgen hahaha

Ik zie jullie over drie weekjes weer,
Love you all,
Kisses Mary